حادثه زلزله بم چنان غم انگیز است که لحظه ای از یادها فراموش نمی شود ، نمی دانم با این همه نشانه و علامت چرا دل به این دنیای فانی بسته ایم ، چرا عبرت نمی گیریم ، چرا متنبه نمی شویم ، اینجا جای ماندن نیست ، هیچ یک از گذشتگان ما نماندند تا ما نیز بمانیم ، رسول اکرم ( ص ) ، بهترین خلق خدا رفت ، امیر المومنین ( ع )هم رفت ، سید الشهداء ( ع ) نیز نماند ، دیر یا زود من و شما نیز به این قافله خواهیم پیوست ، چه بخواهیم و چه نخواهیم ما هم رفتنی هستیم ، مهم این است که آماده سفر شویم ، باید بدانیم برای هر سفری توشه ای لازم است ، هر قدر سفر طولانی تر ، سختتر و پیچیده تر باشد ، توشه آن نیز به همان اندازه بیشتر خواهد بود .
چه سفری طولانی تر از سفر آخرت ؟ چه سفری سختتر از سفر آخرت ؟ کدامین سفر خوفناک تر از سفر مرگ ؟باید به هوش بود ، باید آماده بود ،این سفر مثل سفرهای دنیوی نیست که از قبل اعلام شده باشد ، شب را می خوابی وقتی صبح می کنی که دیگر شبی برایت نخواهد بود ، روز را در حالی به شب می رسانی که دیگر فردایی نخواهی داشت .
ای مردم ! تنها ترین راه نجات ، عمل به دستورات خداست ، با دستورات خدا باید سفر آخرت را مهیا کرد ، هیچ کس اعمال دیگری را بر دوش نخواهد کشید و هیچ کس به خاطر اعمال دیگران خلاصی نخواهد یافت ، اینکه ده ها روحانی و غیر روحانی ، مسؤول و غیر مسؤول چه کارهایی می کنند موجب نجات ما از مشکلات جان دادن ، مرگ ، برزخ و قیامت نخواهد بود ، بلکه وظیفه ما را سنگین تر نیز می کند که اگر یک عده بد بودند شما چرا عبرت نگرفته و راه صحیح را انتخاب نکردید؟
مگر نه اینست که ادب را از بی ادبان باید آموخت ؟ هر چه آنها کردند ما نکنیم .
خداوند دلهای ما را با نور ایمان منور فرماید .
سلام.....وقتی یه کم فکر کنیم میبینیم که مرگ همچین هم ترسناک نیست ..مرگ هم شیرینی خودش رو داره شیرینی آگاهی به همه ی اسرار الهی....