میخواهم با تو یگانه تر باشم...

سلام خدمت دوستهای خوبم
من همین الان از مسافرت برگشتم ببخشید که مطلب امروز کمی زیاد است
به نام خدای خوب ... خدای مهربان خدای بزرگ و خدایی که زبان انسان قادر به توصیف عظمت او نیست ... و درک قادر به فهم عظمت او چقدر دلم میخواهد با تو یگانه تر باشم .. مثل پوست با تن .. مثل اندیشه با دل ...! مثل گیاه با خاک مثل باران با ابر .. مثل چوپانی و نی مثل پیامبر و خدا ... مثل پرنده و پرواز مثل .. سوسن و گل .. مثل ...! خیلی چیزهایی که با هم یکی هستند و اگر یکی را از دیگری بگیرند وجود دیگری آنکه دلبسته و وابسته است پوچ و تهی میشود . بله میخواهم با تو اینگونه یگانه باشم و سپاس پر خضوع من به پیشگاه کلام آفرینی که جوانه واژه ها به مدد نفخه خداوندیش در باغ اندیشه ام به گل می نشیند و بلور بارانهای کلمات ...! به ترتیبی خاص  در صدف سخن به مروارید سخن بدل میشود ... که از تو بگویم ... و با تو بگویم ...!

دست تو مرهم دردهای بزرگ / تن من زخمی دستای تو شد ...

نذار که تنها بمونه / این دل پر بهونه / نذار که بارون چشات .... سیلی بشه تو لحظه هات ... حادثه یکی شدن حیف که ناتموم بشه / حیفه که هیچی نمی گی تا که دلم حروم بشه ....

بذار تماشات بکنم / تا که دلم آروم بشه ... این دل سر گشته من / یه روزی هم تموم میشه ... یه روزی از همین روزها / عشقت و فریاد میکشم ... تا که به در یا برسم / عمر منم تموم شده ... دست تو مرهم دردهای بزرگ / تن من زخمی دستای تو شد ...  تو ستاره ای برام / توی این شبهای سرد ... من یه آسمون ابریم / توی لحظه های تو ...

نذار که ابر آسمون / بباره تو شبای تو ...

 بباره از بی کسی و بباره از غربت تو ...